گزارشی از سوره ی نبأ2

فاطمه صالحی

نباء جریانی است که خبر آن از طریق وحی و توسط نبی به دیگران می رسد. این جریان حاکی از اصل عاقبت نگری و غایت جویی است. ضرورت جریان بینی در عالم وقتی احساس می شود که باور کنیم هر پدیده ای دارای غایت است و تا رسیدن به آن جریان لازم است. از آن جا که عظمت از ویژگی های نباء ذکر شده است، پس این جریان در تک تک پدیده ها و رخدادهای عالم جاریست و می توان گفت فهمیدن این جریان غایت نگر در یک پدیده باعث سهولت درک آن در سایر پدیده ها می شود. اگرانسان با این دید به هرکدام از پدیده های عالم بنگرد وهدف و جریان دربردارنده آن ها را درک کند ، می تواند با همراهی و بهره برداری درست از غایت آن ها، عاقبت خود را به نحو احسن رقم بزند.می بینیم که در این جریان عظیم ، زمین محل استقرار و مهد پرورش است که کوهها نقش استحکام بخشی آن را دارند. زوج های متعدد وجود دارند و خواب و پوشش شب مقرر شده اند تا اسباب سبات وآرامش آن ها باشند و قوا و توان مورد نیاز برای معاش روز هنگامشان ، فراهم شود.

آسمان و خورشید وبارش ابرها و خروج نباتات وهزاران پدیده دیگر نیز به سوی غایت ،با این جریان همراهند. درحقیقت ،در ذات هر شئی غایت آن نوشته شده است. واضح است که غایت در همه چیز تفصیل یافته است و رتبه هر عمل و هر شئیی در این سیستم متمایز و مشخص است. این دنیا فقط در بردارنده ی بخش کوچکی از این جریان غایت نگر است وجریان به سمت غایت نه تنها به این دنیا ختم نمی شود بلکه از روی آن گذر خواهد کرد و به میقات یوم فصل خواهد رسید تا به طور کامل رتبه ها و تمایزات روشن شوند وهر چیز جایگاه خود را یافته و در آن تثبیت شود.در این بین عیان است که غایت هر چیز موافق با خود آن است. هرچه خیر باشد در باطن مسیری به سوی بهشت و هرچه شر باشد نیز در باطن مسیری به سوی جهنم دارد.مهم این است که هرکس کدام یک را در قیامت به همراه آورده باشد.