همه و همه رنگ از تو می گیرند...
چهارشنبه, ۴ تیر ۱۳۹۳، ۱۲:۳۸ ب.ظ
سمانه آقاعلیخانی
سوره مبارکه الرحمن/ استاد اخوت
وقتی به معنای متفاوتی از واژه ای که همیشه شنیده ای می رسی ، تمام ذهنیتت به هم می خورد...
واژه الرحمن.....
همیشه در بسم الله الرحمن الرحیم ، معنا می شد: به نام خداوند بخشنده مهربان
نهایت معنا را ربط می دادی به رحمت ، به بخشش، آن هم مربوط به نعمت ها نه مفاهیم دیگر...
اما این بار از واژه رحمان،به مفهوم " تمایز" دست پیدا میکنیم.
تا به حدی که ، به حیثیت الرحمن بودن پروردگار است که تمایز ها ایجاد شده است.
و تمایز ها ایجاد شد تا تو الرحمن را بفهمی...
تمایز فعل خداوند از غیر...
تمایز امام از دیگران...
تمایز جامعه اسلامی از ....
تمایز صحیح از ناصحیح
و تمایز در هر وجهی از زندگی
خداوند از سر رحمانیت اش ، هر مخلوقی را "موجودیتی "بخشید و همین موجودیت های متفاوت است که "تمایز" ایجاد می کند
پس هر موجودی ، حداقل حداقل ، به اعتبار "موجود "بودنش ، بهره مند از رحمانیت خداوند است.
اینجاست که می فهمی چرا جهنم نیز ناشی از رحمانیت خداوند است!
اما همه موجودیت های متفاوت ، در خود "وجودی ثابت " دارند، که همان روح خداوندی و "وجه باقی خداوند" و همان احکام خداوند است که در موجودیت ها، تفصیل یافته است.
پس، الرحمن یعنی وجود بخشی (تمایز دهی) . رحمن یعنی وجود بخشی در مراتب
و انسان به میزان بهره مندی از رحمانیت خداوند دارای مراتب می شود و متمایز می گردد.
میتوان گفت : به حیثیت الرحمن ، جنس تا جنس فرق می کند.
این "وجود" همان حق است و "رحمن" جریان این وجود و یا افاضه ی وجود است و وقتی نام جریان را بر آن می گذاریم ، پس دارای مراتب است .پس :
وجود ، در مراتب معنا پیدا کرده است
و معنا بخش وجود در مراتب ، الرحمن است
و رحمانیت همان وجه باقی خداوند است.......
برخی از موجودات در نشان دادن " وجود" در مراتب ، شاهکارترند = آلا (فبای الا ربکما تکذبان)
و این از معنی واژه آلا هم برمی آید، آلا یعنی نعمتی که به بلوغ رسیده است. و نعمت های انسان هرکدام باید به واسطه "بیان" به بلوغ خود برسند و هرکدام آلایی بشوند.
بیان به معنی قدرت تمییز بین تمام وجوهات حق و باطل است و این تمییز دادن ارتباط دارد با همان معنای تمایز الرحمن و در واقع بیان باعث رجعت به الرحمن می شود.
و بیان ، عامل مشاهده وجود در مراتب است وقرآن سیر این مشاهده ( الرحمن"علم القرآن"خلق الانسان" علمه البیان.......)
و هر مخلوقی مستعد هر کمالی بشود ، جاری شده الرحمن است و الرحمن در او وجود پیدا کرده است و او را متمایز می کند.
اینجاست که میفهمی،بسم الله الرحمن ....... یعنی به نام خداوند رحمانی که تو را وجود بخشید
و خداوند، خود را معلمی خواند که قرآن را به تو آموخت (الرحمن......علم القرآن) تا تو به واسطه قرآن و بیان ،جلوه گری ات از حسن و رحمانیت را افزایش دهی و برای او بیشتر از پیش متمایز گردی .
۹۳/۰۴/۰۴