فعل خانمان برانداز
محدثه سادات میرتاج الدینی
درآیه ۷ سوره بروج می فرماید: “وهم علی ما یفعلون بالمؤمنین شهود” آنها(اصحاب اخدود) آنچه را که بر سراهل ایمان آورده بودند تماشا می کردند.
به کار بردن واژه ی “فعل” توجه را به نظام فعل جلب و تفاوت آن را با واژه “عمل” متذکر می شود. بعد از اینکه انسان با علم خود به انجام عملی یا ترک آن آگاهی یافت و آن را در عمق جانش پذیرفت؛ خود را برای به عمل در آوردن آن علم ، لایق یافته و برای عملیاتی کردن آن خود را در معرض اتفاقات و حوادث قرار می دهد.
باطن عمل هر فرد همان “اراده – نیت – قصد – عزم – و ایمان -” او برای انجام آن عمل است واین در واقع همان چیزی است که از آن به عنوان فعل یاد می شود . فعل تمام آن مراحلی است که آدمی قبل از انجام یک عمل و یا برای ترک یک عمل انجام می دهد . به کار بردن این واژه در این آیه علاوه بر اینکه به مراتب فعل اصحاب اخدود برای کندن گودال ها و سوزاندن مؤمنین در آتش اشاره می کند؛ محکم بودن نیت آن ها برای انجام این عمل ظالمانه و طراحی چنین سیستم فتنه ای علیه مؤمنین را یاد آور می شود. به کار بستن اراده و نیت و قصد و عزم برای سوزاندن اهل ایمانی که جز ایمان به خدای عزیز حمید جرمی نداشتند” و لهم عذاب جهنم ولهم عذاب حریق”
لازم است بدانیم؛ در تمام قرون و اعصار، تمام انسان هایی که در مقام فعلشان یعنی در اراده و قصد و عزمشان با اصحاب اخدود یک جهتند و با مقام فعلشان عمل آنها را تصدیق می کنند هر چند که شرایط دوره شان به آنها اجازه ندهد که آن اعمال ظالمانه را انجام دهند؛ و در واقع برای آن عمل شاهدند و هیچ قیامی برای ممانعت از انجام آن نمی کنند، در عذاب آنها شریک و محکوم به حریق اند!
