تقسیم اوقات روز

مناسب دیدم در این ایام تعطیل ، این  روایت آشنا را باهم بخوانیم....

اباذر گفت: پرسیدم اى رسول خدا صحف ابراهیم چه بود؟ فرمود: تمامش پند و امثال بود و قسمتى از آنها این است که اى پادشاه مغرور مسلط بر مردم! من تو را برای اینکه دنیا را جمع­ آورى کنى نفرستادم، بلکه تو را برانگیختم تا ناله مظلوم را از درگاه من برگردانى. همانا من کسى را ناامید نمى‏ کنم هرچند کافر باشد یا فاجر، من‏ نگاه به کفر و فجور آنها نمى‏ کنم، و در آن صحف پند و اندرزهایى بود که بر خردمند سزاوار است که شکست خورده‏ نفس نباشد. شبانه ‏روز خود را چهار قسمت نماید؛ ساعتى براى نیایش و مناجات با پروردگار، ساعتى براى اینکه اندیشه کند در قدرت نمایى پروردگار، ساعتى که در آن ساعت نفسش را در کارهاى گذشته و آینده محاسبه کند و ساعتى که در آن ساعت خلوت می­ کند براى رسیدگى به حلال و حرام در خوردن و آشامیدنش. و بر شخص عاقل و خردمند است که سفر نکند مگر براى سه چیز: اصلاح معاش، به دست آوردن زاد و توشه‏ آخرت، خوشى در غیر حرام. و بر خردمند است که بینا و داناى به عصر و زمانش و متوجه آبرویش باشد و زبانش را نگهدارد و هر کس که سخن گفتنش را حساب کند از عملش، کمتر سخن می­گوید مگر سخنانى که فایده ‏اى بر آن بار شود.

پرسیدم: اى رسول خدا پس صحف موسى چه بود؟ فرمود: تمامش عبرت بود از این قبیل مواعظ: شگفت است براى کسى که یقین به مرگ دارد چگونه خوشحال است. جاى تعجب است براى کسى که یقین به آتش دوزخ دارد چگونه مى ‏خندد. شگفت است براى کسى که دنیا و دگرگونی­اش را به اهلش دیده که از حالى به حالى می ­کند بعد او اطمینان به آن دنیا دارد، تعجب است براى کسى که یقین به حساب فردا دارد چرا کردار نیک انجام نمی ­دهد.

 امام کاظم (ع) نیز فرمودند : در آن بکوشید که زمانتان را به چهار بخش تقسیم کنید: ساعتى براى مناجات با خدا، ساعتى براى امر زندگى، ساعتى براى معاشرت با برادران و معتمدانى که عیب‌هاى شما را به شما بشناسانند و در باطن به شما اخلاص داشته باشند و ساعتى براى پرداختن به لذت‌هایى که حرام نباشد. به این ساعت است (پرداختن به لذات حلال) که براى گذراندن آن سه ساعت توانایى پیدا مى‏ کنید.

 الحیاة، ج‏1، ص542