سمانه آقاعلیخانی
سوره مبارکه یاسین.....آیه یازدهم.....واژه ی خشیت
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَن بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍی
بیم دادن تو تنها کسى را [سودمند] است که کتاب حق را پیروى کند و از [خداى] رحمان در نهان بترسد [چنین کسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده.
صحبت های استاد از قیود و معنای واژه ی خشیت ،تا آنجایی پیش رفت که به واقع میفهمیدی، اگر خشیت وجود نداشته باشد عالم شدن ممکن نیست ، حتی ذره ای....!
محدثه میرتاج الدینی
کربلای معلی.....هتل هدی الوالی.....سوره مبارکه فجر
یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین به ظهور الحجة .....
دیدن فعل رب در زندگی ارتباط تنگاتنگی با توحید افعالی دارد.رویت به گونه ای که کسی که توحید افعالی را درک کرده باشد می تواند از پس هر فعلی در زندگی صفتی از صفات و اسمی از اسما الهی که آن فعل را بروز داده است ببیند و این رونمایی از اسما الهی در زندگی هم همان همان توحید ذاتی است...پس دیدیم که رویت کیفیت فعل رب ارتباط نزدیکی با میزان توحید ذاتی و توحید افعالی فرد دارد و به نسبتی که در زندگی به مفهوم احد و صمد دست پیدا کرده باشیم و مفهوم "لا شریک له" را فهمیده باشیم در هر حادثه و رخدادی از زندگی تا آنجا که بتوانیم از سهم خود و د یگران به عنوان اسباب و وسایل کم می کنیم از تاثیر و تاثرات افراد تاثیرات زمان ووقایع و رخدادهای مادی و طبیعی کم کرده و هر چه بیشتر سهم خدا و فعل خدا و چگونگی آن فعل از ابتدا تا انتهایش برای ما ظاهر می شود....
صفیه بلالی
سفر کربلا خرداد 93 گردان طبیب دوار
گویند زیارت نه به قسمت بود نه به همت، بلکه به دعوت بود...
آری دعوت شده بودیم به بزمی که شراب گوارایش جان را تازه می کرد و عطر حضورش دل را زنده.
روز سوم حضور در نجف در کنار پدر معنویمان زمزمه کردیم حدیث کساء را تا یادآوری کنیم که آفرینش، بودنش را مدیون فاطمه و آل محمد "ص" است.پس از قرائت حدیث کساء در کنار حرمِ با صفای مولایمان پای صحبت های استاد نشستیم:
فاطمه سبکتکین
السلام علیک یا روح و ریحان
قدمهایت را شمرده برمیداری... هنوز انگار باور نداری که قدم به این سرزمین نهاده ای.. چشمت که به گنبد طلا می افتد، قلبت از جا کنده می شود، با خود می گویی من کجا و اینجا کجا...
وارد صحن که می شوی بوی خوش عطر هلو به استقبالت می آید... درحالی که زیر لب الحمدلله میگویی جلوتر می روی. به ایوان طلا که می رسی، گویی آرزوها و شنیده هایت با واقعیت تلاقی کرده اند... زیر لب زمزمه میکنی ایوان طلا عجب صفایی دارد...
دلهره ای شیرین سراسر وجودت را فراگرفته... از روی ادب سر به زیر می افکنی و دست بر سینه نهاده به مولایت سلام میدهی... زیر چشمی که نگاه میکنی مولا را میبینی که با لبخندی بر لب از زایرانش استقبال میکند... اینجاست که سر بر می اوری، چشم در چشم مولایت میدوزی و با او از همه ناگفته هایت سخن میگویی و او چون پدری که ابهت و رافت را یکجا دارد، صبورانه همه درددلهایت را می شنود.....
پرندگانی را می بینی که در حریم امن حرم بی اضطراب قدم برمی دارند.. چند جوان در گوشه ای از صحن درحال مطالعه اند، چقدر به حالشان غبطه می خوری... گویی از در و دیوار حرم رزق علم می بارد... خدا کند که زیر این باران خیس شوی... تطهیر شوی...
...و تو می فهمی که بهشت همینجاست... مجاورت و هم صحبتی با روح و ریحان همان بهشت موعود است... السلام علیک یا روح و ریحان....
نفیسه مردانی
نجف - حرم مطهر امام علی (ع) - بیستم خرداد93
چه خوش است کلاس درس استاد در محضر امام ......
ولایت جریانی است قدرتمند که هر خاشاکی که در آن بیافتد را با خود به سرمنزل مقصود می رساند.
امام صادق (ع)فرمودند:هل الدین الا الحب و البغض... با توجه به این سخن گهربار می توان از حب به عنوان شاه کلید ارزش گذاری و رتبه بندی اعمال استفاده کرد . حب در واقع همان واسطه ای است که انسان را به ولایت وصل نموده و به کارهای کوچک و به ظاهر ساده ی آدمی ارزش بسیار بالایی می بخشد . اعمال به میزان داراییشان از حب وزن می گیرند و ترازوی عمل را سنگین می کنند...
سمیرا فولادچنگ
سوره مبارکه قمر
یا من سبقت رحمتُه غضبَه...
علامه طباطبایی ذیل آیه ی " وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ" می فرمایند: کلمه" یسرنا" متکلم مع الغیر از ماضى است، و مصدر آن تیسیر است که به معناى آسان کردن است، و" آسان کردن قرآن براى ذکر" این است که آن را طورى به شنونده القاء کند، و به عباراتى در آورد که فهم مقاصدش براى عامه و خاصه براى فهم هاى ساده و عمیق آسان باشد، هر یک به قدر فهم خود چیزى از آن بفهمند.
در آغاز درس سوره مبارکه یس، هنگامی که استاد،ثواب قرائت این سوره مبارکه را خواندند، متوجه شدیم که عجیب بی خبریم و انگار در مجلس مقربان ، حرف از سوره یس بسیار است.....
محدثه سادات میرتاج الدینی
بسم الله الرحمن الرحیم
{معناى جمله:" طائِرُکُمْ مَعَکُمْ" که رسولان (ع) به مکذبان خود گفتند}
" قالُوا طائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَ إِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ " این سخن پاسخ رسولان به اهل قریه است.
و کلمه" طائر" در جمله" طائِرُکُمْ مَعَکُمْ" در اصل طیر (مرغى چون کلاغ) است که عرب با دیدن آن فال بد مىزد، و سپس مورد استعمالش را توسعه دادند و به هر چیزى که با آن فال بد زده مىشود طیر گفتند، و چه بسا که در حوادث آینده بشر نیز استعمال مىکنند، و چه بسا بخت بد اشخاصى را طائر مىگویند، با اینکه اصلا بخت امرى است موهوم، ولى مردم خرافهپرست آن را مبدأ بدبختى انسان و محرومیتش از هر چیز مىدانند.
صفیه بلالی
ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ
این جمله استینافى و سخنى نو است که توهمى را که ممکن است کسى بکند دفع مىنماید. گویا وقتى شنونده جمله" لا تَسْتَوِی ..." را مىشنود، مىپرسد: چه باید کرد؟ در جواب مىفرماید" بدى را به بهترین راهش دفع کن". و معناى آن این است که: بدى را با خصلتى که مقابل آن است دفع نما، مثلا باطل آنان را با حقى که نزد تو است دفع کن، نه به باطلى دیگر، و جهل آنان را با حلم و بدیهایشان را با عفو، و همچنین هر بدى دیگرشان را با خوبى مناسب آن دفع کند.
فاطمه سبکتکین
در سوره ی مبارکه فصلت سفره رحمت خداوند گسترده شده است به واسطه ی تنزیل قرآن و آن را برای انسان قابل فهم و دسترسی قرار داده به واسطه ی تفصیل آن و به واسطه ی رسول که از خود انسانهاست و با زبان خود آنها سخن میگوید.انسانهای سوره به دو گروه تقسیم میشوند. گروهی با اعراض خود را از دریافت تنزیل محروم میسازند و میان خود و رسول که مولفه اصلی تفصیل است، حجاب ایجاد میکنند که بررسی صفات و باورهای این دسته که شاید خود ما نیز مبتلا به باشیم جهت رهایی از آنها بسیار مفید خواهد بود.
